Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια πολιτεία

που απ’όλες εξεχώριζε σ’ ολόκληρη τη χώρα,

μια πολιτεία όμορφη μα πάντα λυπημένη,

οι άνθρωποι αγέλαστοι, χαζοί και μουτρωμένοι,

δεν ξέρανε χαμόγελο κι αγάπη τι σημαίνει.

Καθένας τους εκοίταζε μονάχα τη δουλίτσα του,

η καλημέρα ακριβή σαν να ‘τανε χρυσάφι,

ποτέ δεν παίζαν τα παιδιά στους δρόμους, στην πλατεία,

ποτέ δεν έγινε γιορτή, χορός και φασαρία...

Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ,

 στου Γολγοθά τους λόφους γεννήθηκα εγώ,

 έρχομαι με την άνοιξη, Αγάπη τ’ όνομα μου,

από τους μύθους έρχομαι, βαθειά, απ’ τον καιρό.

 Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ

 κι απ’ των αθώων τα όνειρα είμαι πλασμένη εγώ.

Και πράγματα παράξενα άρχισαν να συμβαίνουν.

Ήρθε εξπρές η άνοιξη με χίλια χελιδόνια

και δυο φιλάκια έστειλε και λιώσανε τα χιόνια.

Ξημέρωσε Χριστούγεννα κι οι λόφοι πρασινίσαν

και μες στο νταλαχείμωνο οι πασχαλιές ανθίσαν.

Τα πρόβατα κελάηδαγαν γλυκά σαν αηδονάκια

 κι οι αγελάδες πέταγαν ψηλά με τα πουλάκια,

 κι οι γέροι βγήκαν στις αυλές τα μήλα για να παίξουν.

Κύλησε σιγά- σιγά ο καιρός σαν το ροδάνι του μύλου που ποτέ δε σταματάει  και τα πρωινά, όταν ο ήλιος έλαμπε ζεστός, τα παιδιά παίζανε πια στην αυλή του σχολείου, χαρούμενα και χαμογελαστά!!!